Ενας φιλος μου, εφυγε με διακριτικο fade out απο τη ζωη. Περασαμε μαζι ατελειωτες ωρες μουβιολας, κοβοντας και κολλωντας σκηνες της φαντασιας μου, φτιαχνοντας τις σκηνες σε ταινιες. Εξω απο το μονταζ, ηταν το ιδιο καλος κι ευγενικος φιλος. Ο θανατος του με γεμισε θλιψη, γιατι τους ανθρωπους που αγαπαμε τους θεωρουμε παντοτινους -- και δεν ειναι. Για τον γλυκυτατο φιλο και ισοβιο μοντερ μου, τον Γιωργο Τριανταφυλλου, μονο ευχες. Να ειναι η αλλη του ζωη, το ιδιο παραμυθενια, ερωτικη και περιπετειωδης σαν τις ταινιες που συναρμολογησε με υπομονη, ακριβεια και τεχνη.
Μαστ.
Μαστ.
Λυπάμαι για τον φίλο σου, συλλυπητήρια…. Έτσι είναι η ζωή, χέρι- χέρι με τον θάνατο , όμως αποφεύγουμε να μιλάμε για το δεύτερο και θεωρούμε πως είμαστε αιώνιοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα η μαμά μου κλείνει τα 71, και είμαι στη Βάρνα μαζί της. Είναι ωραία μέρα, αλά ένα μικρό κομμάτι το μυαλό μου είναι μαζί σου και προσπαθώ να σου στείλω θετική ενέργεια για να μη πονάς.